Nieprzypadkowe wykorzystanie przypadkowego ruchu
XXXVIII Zjazd Fizyków Polskich. Gdy w roku 1827 szkocki botanik Robert Brown po raz pierwszy prawidłowo opisał nieregularne ruchy drobnych cząsteczek w zawiesinie wodnej, wydawało się, iż jest to zaledwie kolejny dziwny fakt oczekujący na wyjaśnienie. Wyjaśnienie to pojawiło się dopiero po bez mała 80 latach w niezależnych pracach Alberta Einsteina (1905) i Mariana Smoluchowskiego (1906) i jak się szybko okazało, było to nie tylko wyjaśnienie tego konkretnego zjawiska, ale ważki argument za atomową (cząsteczkową) budową materii. Bezpośrednią konsekwencją odkryć Einsteina i Smoluchowskiego było zrozumienie mikroskopowego mechanizmu dyfuzji i błądzenia przypadkowego oraz dostarczenie narzędzi matematycznego opisu tych zagadnień. Obecnie procesy stochastyczne wykorzystuje się do modelowania niezwykle wielu zagadnień fizycznych, chemicznych i technicznych, a także biologicznych, ekologicznych, ekonomicznych i społecznych. W wykładzie zostanie omówione kilka najciekawszych i najważniejszych zjawisk wywoływanych przez szumy.
Sto lat teorii ruchów Browna cz.1(2) Akademicka Telewizja Naukowa ATVN
Sto lat teorii ruchów Browna cz.2(2) Akademicka Telewizja Naukowa ATVN
